2. A monarquía feudal
Tras a fragmentación do Imperio de Carlomagno, Europa quedou dividida en diferentes monarquías, cuxos reis afirmaron a súa autoridade e soberanía sobre os seus territorios.
No entanto, os monarcas xermánicos continuaron a tradición carolinxia de manter a unidade espiritual (cristianismo) do antigo Imperio romano. No século X, o rei de Xermania Otón I foi coroado polo papa como Santo Emperador Romano, dando orixe, deste xeito, ao Sacro Imperio Romano Xermánico.
Deste modo, a Europa cristiá contaba con dúas cabezas visibles: o emperador, que defendía militarmente os cristiáns, e o papa, que velaba pola súa espiritualidade.
Pero a autoridade do emperador non sempre foi recoñecida polos diferentes monarcas, e o título de emperador foi converténdose basicamente nun título honorífico con escaso poder real.
Responde as seguintes cuestións:
- Que papel tiña o rei na sociedade feudal? Con que compartía o poder? Cales eran as súas atribucións?
- Observa o mapa de Europa no século XI e cita cales eran os principais reinos. Que tiñan en común? Cal era a situación da Península Ibérica?
- Que era o Sacro Imperio Romano? Como se creou? Que papel desempeñaba o emperador na Cristiandade?
